شیوع عیوب انکساری بر حسب سن و جنس در جمعیت مسن مشهد در سال 1385

هدف: تعیین فراوانی عیوب انکساری بر حسب سن و جنس در جمعیت مسن شهر مشهد. روش پژوهش: این مطالعه مقطعی در 6 ماهه نخست سال 1385 بر روی افراد بالای 55 ساله ساکن شهر مشهد انجام شد. افراد به وسیله نمونه‌گیری خوشه‌ای طبقه‌‌بندی‌شده متناسب با جمعیت هر منطقه انتخاب شدند و سپس از طریق مصاحبه در منزل، به کلینیک بینایی‌سنجی شهر مشهد دعوت شدند. پس از مصاحبه، معاینات تعیین عیوب انکساری به وسیله اتورفرکتومتر و اندازه‌گیری رفرکشن سابجکتیو در کلینیک انجام شدند. معادل کروی 5/0- دیوپتر یا بیش‌تر به عنوان نزدیک‌بینی و 5/0+ دیوپتر یا بیش‌تر به عنوان دوربینی تعریف شد. یافته‌ها: از بین 1540 فرد انتخاب‌شده، 1440 نفر در مطالعه شرکت کردند (پاسخ‌دهی= 5/92 درصد) که در نهایت 1367 نفر (7/88 درصد) مورد مطالعه قرار گرفتند. افراد مورد مطالعه شامل 883 مرد (6/64 درصد) و 484 زن (4/35 درصد) با میانگین سنی 1/7±7/63 سال (92-55 سال) بودند. شیوع نزدیک‌بینی، در کل 2/27 درصد (فاصله اطمینان 95 درصد ]95٪[CI: 8/24 تا 5/29 درصد)، در مردان 6/29 درصد و در زنان 5/22 درصد بود (005/0>P). شیوع نزدیک‌بینی با افزایش سن، افزایش می‌یافت (001/0>P). شیوع دوربینی، در کل 6/51 درصد (95٪CI: 3/54-9/48 درصد)، در مردان 3/48 درصد و در زنان 6/57 درصد بود (001/0>P). شیوع دوربینی با افزایش سن کاهش می‌یافت (009/0P=). شیوع آستیگماتیسم، در کل 5/37 درصد (95٪CI: 40-9/34 درصد)، در مردان 6/40 درصد و در زنان 8/31 درصد بود (001/0P=). نتیجه‌گیری: دوربینی، مشکل عمده عیب انکساری در سنین بالاست و آستیگماتیسم و نزدیک‌بینی در رتبه‌های بعدی قرار دارند. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1388؛ دوره 14، شماره 3: 288-281.